مقدمه نگارنده
مقدمه نگارنده
قالَ رَسُولُ الله: ... إِنِّی تَارِكٌ فِیكُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ الْمُنْزَلَ وَ‌عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی... .(1)
خدایِ وجودآفرین را سپاس كه هرگونه سپاسگزاری از او مستلزم شكری دیگر است. او را سپاس كه دین را برای رسیدن انسان به مقام قربش قرار داد و توفیق و افتخار خدمت به بزرگان علم و عمل را به من عنایت فرمود، و سلام و درود به محضر مقدس معصومان (علیهم آلاف التحیة و‌الثناء).
نوشتار حاضر، که بخشی از دروس اخلاق حضرت علامه مصباح است، در دو بخش تنظیم شده است: بخش نخست، که نوزده گفتار دارد، شرحی بر وصایای امام باقر علیه السلام به جابر‌بن‌یزید جعفی است. روایت مذکور در ابتدای این بخش همراه با ترجمه ذکر شده است تا خواننده، تصوری کلی از فضای حاکم بر روایت به‌دست آورد و زمینة لازم را برای مطالعة شرح آن کسب کند. فرض مسئله در این روایت انسان مؤمن است؛ اوست که در این دنیا با نفسش درگیر است و می‌کوشد هر لحظه دشمنِ درونش را زمین‌گیر و مغلوب کند؛ اما این پرسش باقی است که چگونه باید خودِ ایمان را حفظ کرد؟ و اساساً ایمان بر چه پایه‌هایی استوار است؟ بخش دوم کتاب با شرح و بررسی حدیثی از مولای متقیان امیر مؤمنان علی علیه السلام
1. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج45، ص313.
درباره ایمان، در هشت گفتار و با هدف تکمیل مباحث پیشین و پاسخ‌گویی به این پرسش تهیه شده است.
مطالعه این اثر برای کسانی که به معارف ناب اسلامی علاقه دارند و عطش سوزان فطرتشان را چیزی جز شراب طهور قرآن و عترت سیراب نمی‌کند، بسیار گوارا و لذت‌بخش خواهد بود؛ به‌ویژه آنکه اثر حاضر از سخنان حضرت علامه مصباح فراهم آمده است که به‌حق مطهریِ زمان نام گرفته است.
شکی نیست که بسیاری از ناهنجاری‌های اخلاقی و نابسامانی‌های روحی‌و‌روانی که در جامعه رواج دارد با عمل به دستورهای ارزشمند معصومان علیهم السلام از بین می‌رود. امید است این اثر نیز در رفع و دفع رذایل اخلاقی و به‌ارمغان‌آوردن فضایل و ارزش‌های اخلاقی سهمی چشمگیر داشته باشد. در پایان، رضایت خداوند را خواستارم و به شفاعت معصومان علیهم السلام دل بسته و چشم امید دوخته‌ام.
محمدعلی محیطی اردکان
13 رجب المرجب 1433 هـ .ق
