علم حضوری به خداوند از قبیل علوم ذهنی نیست، بلکه همان معرفتی است که آثار عظیمی داشته، ایمان ما را بالا می‌برد. چنین علمی است که معرفت قلبی نامیده می‌شود و انسان را به سوی مراحل عالی کمال و قرب الهی سوق می‌دهد؛ مقامی که حتی فرشتگان هم از رسیدن به آن ناتوان‌اند.
(درس اخلاق، سال 91-92، جلسه پنجم)
