بندهای كه معشوق خدا شده باشد، نشست و برخاست با دیگران را فراموش میکند و دائماً توجهش به خداست؛ کاری را انجام میدهد كه خدا میخواهد، و چیزی را آرزو میكند كه خدا میخواهد. چنین كسی همنشینی لازم ندارد؛ چون خدا همنشین اوست. این آخرین امتیازی است که خدا به چنین بندگانی اعطا میكند؛ بندگانی که صادقانه در مقام بندگی خدا برآمدهاند و از ابتدا کارشان را برای کسب رضایت خدا آغاز كردهاند.
درس اخلاق، جلسه سیوهفتم، رسد آدمی بهجایی که بهجز خدا نبیند [1]