رضایت به تقدیرات الهی

این وظایف، مربوط به عمل جوارحی است؛ لیکن در دل هم باید بکوشیم به تقدیرات الهی راضی باشیم و هیچ گله‌ای از این تقدیرات نداشته باشیم، هرچند موجب ناراحتي‌ها و مصیبت‌هایی برای خود و دیگران باشد؛ و این یکی از مشکل‌ترین صحنه‌های عبودیت است که از یک سو به انجام تکلیف اهتمام داشته باشیم، و از سوی دیگر به حوادثی که طبق تقدیر الهی واقع مي‌شوند قلباً رضا دهیم. البته همۀ افراد قدرت جمع بین تکالیف، تحمل درد و رنج‌های مادی دنیوی، و رضایت قلبی به مقدرات الهی با درجات مختلف را ندارند. رضایت‌ داشتن، شادی، و حتی استقبال از مصیبت‌های سنگین، مخصوص کسانی است که به درجات عالی ایمان رسیده باشند.