خیلی خوب است كه انسان دارویی پیدا کند که بشود با آن همه امراض روحی را معالجه کرد. هر چه زحمت داشته باشد می‌ارزد. آن دارو این است که انسان خوب فکر کند و بیندیشد و یقین پیدا کند که ما هر چه داریم از خداست. هر چه در دست ماست عاریه است. به زبان ساده عوامانه بداند که ارث پدری نیست، نعمت خداست. هر چه خوبی دید نعمت خداست هر چه کار خوب از دست‌مان بربیاید توفیق خداست. اگر توانستیم از گناهی مصون بمانیم، باز توفیق خداست که بر شیطان غالب شدیم، اما اگر جایی زورمان نرسیده، لغزیده‌ایم و مغلوب شده‌ایم، از ماست. اگر انسان این را باور کند، همه گرفتاری‌های روحی حل می‌شود.
