بنابر آنچه گذشت، ما اولاً باید بکوشیم که تکالیف عملی و واجب و حرام شرعی را رعایت کنیم و نگران تقدیرات الهی نباشیم. نمونۀ بارز اهتمام به تکالیف شرعی، حضرت امامرحمه الله بود که در طول سالها مبارزه، روزبهروز این معنا در ایشان بیشتر ظهور ميیافت، و حوادث تلخ و شیرین در ارادۀ ایشان تأثیری نداشت، و فقط در این فکر بودند که ببینند در هر حالی وظیفهشان چیست تا به آن عمل کنند.
[1]. «همۀ خلایق را در هوای رسیدن به کوی تو رها کردم و به کناری نهادم، و به یتیمی و بيسرپرستی زن و فرزندانم، برای دیدن روی تو رضایت دادم.
از جمله وظایف شرعی حفظ نعمتهای خداست که ما حق نداریم بگوییم حالا که ویروس کرونا آمده و آب از سر گذشته است، چه یک نی چه صد نی! بلکه در هرحالی باید انجام وظیفه کرد؛ در حد وجوبش به مقتضای وجوب، و در حد استحبابش به مقتضای استحباب.