بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الْحَمْدُللهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلامُ عَلَی سَیِّدِ الأنْبِیَاءِ وَالْمُرسَلِین حَبِیبِ إلَهِ الْعَالَمِینَ أبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَعَلَی آلِهِ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِینَ المَعصُومِین
أللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَّةِ بْنِ الْحَسَن صَلَوَاتُکَ عَلَیهِ وَعَلَی آبَائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَفِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیًا وَحَافِظاً وَقَائِداً وَنَاصِراً وَدَلِیلاً وَعَیْنَا حَتَّی تُسْکِنَهُ أرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فِیهَا طَوِیلاً
تقدیم به روح پاك علما، مراجع تقليد و اساتيد بزرگوار مخصوصاً روح امام راحلرضواناللهعلیه و شهدايى كه جانهای خودشان را در راه اسلام فدا کردهاند صلواتى اهدا مىكنيم.
اراده الهى بر اين تعلق گرفته است كه بعد از امام يازدهم، همه خيرات و بركات، در سايه امام زمانعجلاللهفرجهالشریف به مردم داده شود. وجود امام زمانعجلاللهفرجهالشریف به عنوان تشبيه، مثل يك كانالى است كه آب از يك سرچشمه بزرگى در آن جريان پيدا مىكند. سرچشمه نامحدود و بىنهايت، فيض خداوند متعال است. از سرچشمه هستى او در مجرا و كانال امام زمانعجلاللهفرجهالشریف آب جريان پيدا مىكند و از آنجا جوىهاى كوچك به ساير خلايق اتصال پيدا مىكند. پس درواقع وجود امام زمانعجلاللهفرجهالشریف درِ رحمت خداست. كسى كه مىخواهد از رحمت الهى استفاده كند بايد متوجه اين در باشد. در دعاى ندبه صبح جمعه مىخوانيم أَيْنَ بابُ اللهِ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتَى؟! آن باب الهى كه بهوسیله او رحمت خدا داده مىشود كجاست؟! شناخت اين معرفت و اين عقيده يكى از نعمتهایی است كه خدا به ما شيعيان عطا فرموده است. ما به شكرانه اين نعمت، دلمان بايد هميشه و مخصوصاً در روز جمعه متوجه آن حضرت باشد.
يكى از اصحاب ائمه از حضرت سؤال کرد كه مقام و منزلت من پيش شما چه چقدر است؟ حضرت فرمودند ببين مقام و منزلت ما پيش تو چه اندازه است؛ هر قدر شما به ما توجه داشته باشيد ما هم به شما توجه خواهيم كرد؛ هر قدر شما به ما توسل كنيد ما هم براى شما دعا مىكنيم. در آيه قرآن داريم كه شما ياد خدا باشيد تا خدا ياد شما باشد؛ فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ.[1] در روايت دارد كه ياد ما هم ياد خداست؛ إِنَّ ذِكْرَنا مِنْ ذِكْرِ اللهِ؛[2]. براى اينكه ما آنها را كه دوست داريم به خاطر اين است كه باب رحمت خدا و بنده شايسته خدا هستند. اميدواريم كه دلهای ما آن لياقت را داشته باشد كه هميشه توجه به وجود مقدس حضرت ولى عصرارواحنا فداه را داشته باشيم.
ما براى اينكه دلهایمان به نور ولايت منوّر شود بايد سعى كنيم كه دلهایمان مثل هر خانه تميزى، از هر گونه آلودگى و خيال بد، از هر گونه بدانديشى و نيت بد نسبت به ديگران و از هرگونه سوءظن نسبت به ديگران پاك باشد تا اينكه مورد توجه آقا قرار بگيرد. ما مطمئن باشيم كه اعمال و رفتار ما از نظر آن بزرگوار مخفى نيست. هر كار خيرى كه انجام دهيم، هر احترامى كه به پدر و مادر و خويشاوندان و ارحام بگذاريم، هر زحمتى كه براى تحصيل بكشيم و هر خدمتى كه به جامعهمان انجام دهيم و بالاخره هر قدمى كه در راه اسلام و تشيع برداريم همه اینها مورد توجه و مورد رضايت آن حضرت خواهد بود و اين باعث اين مىشود كه ايشان هم براى موفقيت ما دعا كنند و بر عكس، اگر كارهاى زشت از ما سر بزند باعث مىشود دل آن حضرت درد بيايد و ایشان از دست ما برنجند!
من بهعنوان يك برادرى كه چند صباحى بيشتر از شما عمر کردهام توصيه مىكنم كه قدر عمر عزيز خودتان را بدانيد و از تلاش در راه تحصيل علوم دينى هيچ كوتاهى نكنيد. اگر در راه تحصيل كوتاهى كنيم روزى بسيار پشيمان خواهيم شد، روزى كه خواهيم ديد كه هر قدمى كه در راه تحصيل علم برداشتهایم چه ارجهاى فراوانى در بهشت نصيب ما شده است.
حديثى از پيغمبر اكرمصلیاللهعلیهوآله خطاب به جناب ابوذر درباره فضیلت علم وارد شده كه به بعضى از فقراتش اشاره مىكنم. حتماً شما اين حديث را شنیدهاید ولى يادآورى آن هيچ ضررى ندارد؛ حضرت به ابوذر فرمودند: يَا أَبَا ذَرٍّ! اَلْجُلُوسُ سَاعَةً عِنْدَ مُذَاكَرَةِ اَلْعِلْمِ أَحَبُّ إِلَى اَللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ اَلْقُرْآنِ كُلِّهِ اِثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مَرَّةٍ؛[3] يعنى ثواب يك ساعت نشستن و بحث كردن در كلاس یا در مجلس درس بيشتر از ثواب دوازده هزار ختم قرآن است؛ و بعد اضافه فرمودند كه ثواب يك ساعت نشستن در مجلس علم، از ثواب دوازده هزار تشییعجنازه مؤمن بيشتر است. باز فرمودند كه كسى كه در راه تحصيل علم قدم برمیدارد ملائكه بالهای خودشان را زير پاى او پهن مىكنند.
شما حتماً اسم شهيد ثانى را كه از بزرگترین علماى شيعه هستند را شنیدهاید. ایشان صاحب كتاب شرح لمعهاى هستند كه طلبهها در فقه در مدارس علمى مىخوانند. ايشان وقتى از خانهشان به طرف مدرسه و كلاس درس مىرفتند پابرهنه مىرفتند. از ايشان سؤال كردند که چرا کفشهایتان را درآوردهاید؟! جواب دادند چون در روايت آمده است كه فرشتگان بالهایشان را زير پاى طالب علم پهن مىكنند من دوست ندارم با كفش روى بال فرشتگان راه بروم.
اميدواريم كه ما به اين روايات شريف، يقين داشته باشيم و بدانيم كه خداوند متعال چه توفيقى نصيب ما كرده كه بتوانيم علوم دينى را تحصيل كنيم. خدا را بر اين نعمت بزرگ شكر مىكنيم و از او درخواست مىكنيم كه بر توفيقات همه شما بيفزايد و انشاءالله شما را ذخائرى براى آينده اسلام و تشيع قرار دهد.
همه شما را از ياران و سربازان واقعى امام زمانعجلاللهفرجهالشریف محسوب فرمايد.
گذشتگان علما را با انبيا محشور فرمايد.
به ما هم توفيق بدهد كه راه صحيح آنها را ادامه دهيم و قلب مقدس امام زمانعجلاللهفرجهالشریف را از همه ما راضى و خشنود و در ظهور آن حضرت تعجيل فرمايد.
والسلام علیكم و رحمة اللّه