کسی که تلخی‌های روزگار را امر بدی بداند، نهایت هنری که از خود نشان دهد این است که صبر کند و زبان به کفر و اعتراض نگشاید. اما اگر به این درک و فهم رسید که این حوادث برای او منافعی درپی دارد نه تنها از خدا گله نمی‌کند، بلکه سپاس‌گزار او هم خواهد بود که اسباب... »

شرور و بلاها، چرایی و وظیفه‌ی ما؛ بخش چهارم