خدای را سپاس که توفیق عنایت فرمود تا طی بخشها و فصول گذشته، خطبه فدکیه حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام را به بحث بنشینیم و از دریای بیکران معارف فاطمی توشهای برگیریم. صدیقه کبری علیهاالسلام خطبه کوتاه دیگری از خود به یادگار گذاشته است که آن را در بستر بیماری، هنگامیکه عدهای از زنان مهاجرین و انصار به عیادت ایشان آمده بودند ایراد فرمودهاند(1) و در کنار خطبه فدکیه از این خطبه شریف نیز یاد میشود. ما نیز در ادامه بحث، این خطبه شریف را مرور خواهیم داشت. درواقع برای این خطبه صدیقه کبری علیهاالسلام سه محور را میتوان ترسیم کرد؛ در بخش نخست، حضرت به توبیخ انصار و مهاجرین میپردازند و با بیان فضایل امیر مؤمنان علیه السلام ، آنها را بدان جهت که علی علیه السلام را رها، و خود را از سعادت محروم کردند سرزنش میکنند. در بخش دوم، حضرت امیر مؤمنان علیه السلام و کسانی را که مردم برگزیده بودند مقایسه میکنند و اهلبیتعلیهم السلام را پیشگامان
1. احمدبنابیطاهربنطیفور، بلاغات النساء، ص32؛ احمدبنعلی طبرسی، الإحتجاج علی أهل اللجاج، ج1، ص108.
جامعه بشری و آنها را عقبماندگان و دنبالهروها میخواند. ایشان از اینکه مردم پیشگامان را رها کردند و سراغ دنبالهروها رفتند، اظهار تعجب فراوان میکنند. در بخش سوم، حضرت سرانجام شومی را پیشبینی میکند که در انتظار مردم پیمانشکن است.