مشکات
یک شبهه به این صورت مطرح می‌شود که اصولا مطالب دینی را نمی‌توان با دلیل علمی اثبات کرد؛ ... روش علمی را نیز روشی دانسته‌اند که به تجربیات حسی منتهی شود. ... دین مقوله‌ای علمی نیست که یا صحیح باشد یا باطل؛ بلکه مسئله‌ای ذوقی است.... میتوانید در بین گزینه‌های مختلف، دینی را که با سلیقه‌تان بیشتر می‌سازد، آن را دوست‌تر دارید و بیشتر خوشتان می‌آید،انتخاب کنید! در پاسخ می‌گوییم: ادراک حسی در مقابل ادراکات یقینی و بدیهی عقلی از ضعیف‌ترین ادراکات است. در روان‌شناسی احساس و ادراک نیز ثابت شده است که حاسه اشخاص تفاوت می‌کند و درک‌هایشان متفاوت است، و حتی دلیل تجربی ما به استناد یک دلیل عقلی اعتبار پیدا کرده است. اکنون می‌پرسیم که کدام مسئله دینی را نمی‌توان با برهان عقلی اثبات کرد؟
پاسخ به شبهات درباره دین، جلسه دوم؛ شبهه‌ی سلیقه‌ای بودن و حقانیت همه ادیان
جستجو در مشکات
مشکات، در این سایت مجموعه ای از بریده‌های بیانات حضرت علامه مصباح یزدی هستند که در بالای سایت به صورت تصادفی نمایش داده می شود. در صورتی که یک عبارت نظر شما را جلب کرد میتوانید از لیست زیر عبارات مشکات را جستجو نمایید.استاد خوب، رفیق خوب و مطالعه کتابهای خوب از بهترین چیزهایی است که می‌تواند به انسان کمک کند تا از آفت‌ها دور بماند و از دست شیطان نجات پیدا کند. همچنین این سه چیز شناخت انسان را نسبت به معارف و نسبت به مبدأ و معاد، نسبت به راه زندگی، وظایف فردی، اجتماعی، سیاسی و اخلاقی، معاشرت با زن و فرزند، تربیت فرزند، معاشرت با همسایه، و رعایت حقوق برادران مؤمن تقویت می‌کند.
درس‌های اخلاق سال تحصیلی 93-94؛ جلسه بیست‌وسوم، عوامل و موانع سلوک
کارهایی هست که انسان آن‌ها را خیلی دوست دارد و از آن لذت هم می‌برد، و دیگران آن‌ها را فقط به خاطر لذت جسمانی‌اش انجام می‌دهند، اما ممکن است مؤمن آن را طوری انجام بدهد که هم آن لذت جسمانی را داشته باشد و هم به ثواب اخروی برسد، و حتی ملائکه هم به آن تبرک بجویند.
تحلیلی روان‌شناختی از تحولات صدر اسلام؛ جلسه هفتم؛ هوای نفس مذموم یا مطلوب؟
حضرت امیر سلام‌الله‌علیه می‌فرماید: شیطان آبشخورهایی را به انسان‌ها نشان می‌دهد که موافق خواست آن‌هاست. آن‌ها به سوی آبشخورهایی که شیطان معرفی کرده، می‌روند و به انحرف و بدبختی گرفتار می‌شوند. این افراد خود به دامهای شیطان تبدیل می‌شوند، و دیگران را می‌فریبند. سینه این‌ها لانه شیطان و دامن آن‌ها پرورشگاه بچه شیطان‌هاست. اما مسئله به این‌جا ختم نمی‌شود؛ این‌ها یک نوع اتحاد با شیطان پیدا می‌کنند و این شخص خود شیطان می‌شود. شیطان با زبان او سخن می‌گوید و با چشم او می‌بیند. شیطان به طرف هر لغزشی که بخواهد او را می‌برد و هر گناه بزرگی را که بخواهد به دست او مرتکب می‌شود.
تحلیلی روان‌شناختی از تحولات صدر اسلام؛ جلسه پنجم؛ نقش شیطان در انحرافات
حضرت امیر می‌فرماید: گویا این‌هایی که بیعت را شکستند و حاضر شدند خون مرا بریزند، این آیه را نشنیده‌اند که تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلا فَساداً وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ. بعد اضافه می‌فرماید: چرا شنیده بودند و فهمیده بودند، ولی دنیا در برابر چشمانشان آرایش شده بود؛ زیورهای دنیا مایه اعجاب آن‌ها شده بود، و به آن‌ها دلبستگی پیدا کردند و همه چیز باطل شد. قرآن، کلام پیغمبر، عهد، پیمان و بیعت همه بر باد رفت. به حسب این بیان تنها عامل این همه انحراف و جنایت که آثارش تا روز قیامت هم باقی خواهد ماند، این بود که چند نفر به زینت دنیا دلبستگی پیدا کردند!
تحلیلی روان‌شناختی از تحولات صدر اسلام؛ جلسه اول؛ دلبستگی به دنیا؛ ریشه همه انحرافات
اگر برای برآورده شدن حاجت هم صلوات می‌فرستیم، خوب است حاجت‌مان را در پیشگاه حضرت ولی عصر سلام‌الله‌علیه این قرار دهیم: آقا من هزار صلوات می‌فرستم تا شما از خدا بخواهید معرفت مرا به شما زیاد کند! اگر مزد می‌خواهیم این‌گونه مزد بخواهیم. لذتها و رنجهای دنیا می‌گذرند، اما این معرفت و محبت است که در عمق دل ما تا ابد باقی می‌ماند و باعث می‌شود انسان در عالم آخرت هم با ائمه اطهار علیهم‌السلام محشور باشد. این کجا و آن کجا؟! باید همت‌مان را بلندتر کنیم و اگر حاجت هم می‌خواهیم بیشتر روی حاجت‌های معنوی تکیه کنیم.
فرمود: فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ «به یاد من باشید تا من هم به یاد شما باشم.» برای انسان چه شرفی از این بالاتر که خدایی از او یاد کند که عظمتش بی‌نهایت است؛ انسانی که لَمْ یَكُن شَیْئًا مَّذْكُورًا. این شرفی است که هر چه در مقابلش گذاشته شود رنگ می‌بازد. لذتی از این بالاتر برای عاشق قابل تصور نیست که بفهمد محبوبش علاوه بر این‌که به یاد او است او را دوست هم دارد. عاشق وقتی به اوج لذت می‌رسد که بفهمد نه تنها معشوق به یاد او هست، بلکه او را دوست هم دارد.
خدا ما را آفریده، قوایی به ما عطا فرموده، نعمت‌هایی مانند زمین، آب، هوا، ماه، خورشید و ... برای ما فراهم کرده، اسباب و وسایلی مانند علم، هوش، توان کار و ... به ما مرحمت کرده تا این‌که مالک مالی شدیم، اما خودمان و مالمان در حقیقت مال خدا هستیم و همه وسایلی هم که از آن‌ها استفاده کرده‌ایم ملک خداست. اما خدای مهربان فرض می‌کند که گویا ما خود آن‌ها را آفریده‌ایم و این مال هم حقیقتا ملک ما است. آن‌گاه می‌فرماید: این مالت را به من قرض بده! این نهایت لطف خدا در حق بندگانش است.
این رفتاری که ما نسبت به دنیا داریم کافی است که راه ما را از پیغمبر جدا کند، چون ضد راهی است که او رفت؛ وَلَوْ لَمْ یَكُنْ فِینَا إِلَّا حُبُّنَا مَا أَبْغَضَ اللَّهُ ورسوله، وَ تَعْظِیمُنَا مَا صَغَّرَ اللَّهُ، لَكَفَى بِهِ شِقَاقاً لِلَّهِ وَ مُحَادَّةً عَنْ أَمْرِ اللَّه؛ اگر ما گناهی نداشتیم جز این‌که آن‌چه خدا و پیغمبر دشمن می‌دارند را دوست می‌داریم، و از آن‌چه پرهیز دادند به چنگ می‌آوریم، کافی بود که بگویند راه ما از راه خدا و پیغمبر جداست و ما سر نافرمانی با خدا و پیغمبر داریم. آن‌ها دشمن دنیا، ما دوست دنیا؛ آن‌ها به دنیا بی‌اعتنایی می‌کردند، ما با چنگ و دندان به آن می‌چسبیم. همین کافی است که ما از پیروان خدا و پیغمبر او نباشیم و راه ما از آن‌ها جدا باشد.
درس‌های اخلاق سال تحصیلی 94-95؛ جلسه سی‌‌وپنجم؛ سیره انبیا در بهره‌مندی از دنیا
أَوْحَى اللَّهُ- عَزَّوَجَلَّ- إِلى دَاوُدَ عَلى‌نبیناوآله‌وعلیه‌السَّلَامُ: لَاتَجْعَلْ بَیْنِی وَبَیْنَكَ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیَا؛ با عالمی که شیفته دنیاست، کاری نداشته باش! او را بین من و خودت قرار نده! خیال نکن که برای تقرب به من می‌توانی از این عالم استفاده کنی. فَیَصُدَّكَ عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولئِكَ قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِیَ الْمُرِیدِینَ؛ اگر با این عالم ارتباط برقرار کنی، تو را از راه محبت من باز می‌دارد و نمی‌گذارد به راهی که من دوست دارم بروی. این‌ها راهزنانی هستند که جلوی بنده‌هایی که می‌خواهند به راه حق بیایند، را می‌گیرند. إِنَّ أَدْنى مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلَاوَةَ مُنَاجَاتِی مِنْ قُلُوبِهِمْ؛ کم‌ترین عقوبت این عالمان این است که شیرینی مناجاتم را از دل‌شان برمی‌دارم.
چرا ما در مسائل اصول دین و مسائل دیگری که مورد حاجت‌مان است، جو سالمی برای بحث نداشته باشیم؟! در چنین جوّی است که کم‌کم از تضارب افکار، حقیقت و نقطه‌های ضعف طرفین روشن می‌شود و به کمتر شدن افراط و تفریط‌ها و استفاده بیشتر مردم و جامعه می‌انجامد. چرا ما نباید در این زمینه‌‌هایی که مورد حاجت‌مان است و گاهی اختلافات شدیدی در آن پیش می‌آید و جامعه ما از بسیاری علوم محروم می‌شود، فضای مناسب، سالم و دور از تعصبات و تنگ‌نظری داشته باشیم که در آن این بحث‌ها مطرح شود و هر کسی نظر خودش را بدهد تا کم‌کم ابهام‌ها کمتر بشود؟... باید فضایی باشد که این بحث‌ها آزادانه مطرح شود، شبهاتی که هست گفته شود و جواب داده شود تا اشتباهات کم شده، دست‌کم فضای سالمی برای تحقیق به‌‌وجود بیاورد.
