علامه مصباح: خاصیت پیاده‌روی اربعین حسینی، استحکام رابطه قلبی با محبوب است

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی آثار حضرت آیت‌الله مصباح یزدی، رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) در دیدار با جمعی از طلاب مدرسه علمیه رشد ( شرکت‌کننده در حماسه پیاده‌روی اربعین ) با اشاره به جایگاه امام حسین‌^{علیه‌السلام} خاطرنشان کرد: خداوند ابایی ندارد که به خاطر حسین‌^{علیه‌السلام} همه بندگانش را ببخشد و مورد رحمت قرار دهد؛ خدا با بخشیدن، چیزی از خزانه رحمتش کم نمی‌شود و تنها عاملی که رحمت خدا را محدود می‌کند این است که خلاف حکمت او باشد؛ از این‌رو اصلا بعدی ندارد که انسان به خاطر قطره‌ای اشک که با اخلاص برای امام حسین ‌می‌ریزد، به رحمت خدا، امیدوار باشد.

آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به این‌که کمال و تقرب به خداوند، دارای سیر تدریجی است، ادامه داد: اصل تقرب ما به وسیله ایمان است؛ هر چه ایمان تقویت شود، تقرب به خدا و رشد نیز بیشتر است؛ البته ایمان نیز بر دو پایه استوار است؛ یکی شناخت و دیگری محبت.

وی با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، اظهار داشت: هم آیات و روایات و هم تجربه نشان داده است که برخی از افراد با این‌که نسبت به خدا شناخت داشته‌اند، ولی ایمان درستی نداشته‌اند؛ چرا که شناخت به تنهایی هر چند لازم، اما کافی نیست و نیاز به امری دارد که انسان را جذب کرده و او را به طرف ایمان به خداوند بکشاند و آن، محبت است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به این که هر چه قدر در مورد محبوب و کمال وی، بیشتر بیندیشیم، محبتمان نسبت به او بیشتر می‌شود، ادامه داد: وقتی با پای پیاده، به سمت سیدالشهدا‌^{علیه‌السلام} قدم بر‌می‌داریم و تمرکز و توجه ما به یک جهت و سمت است، محبت ما نیز به اباعبدالله‌^{علیه‌السلام} بیشتر می‌شود. به عبارت بهتر اگر اهل کربلا بودیم و هر روز به زیارت می‌رفتیم، معلوم نبود فایده آن به اندازه وقتی باشد که انسان با پای پیاده برای زیارت حسین قدم بر می‌دارد؛ چرا که این پیاده‌روی از محبت و معرفت سرچشمه می‌گیرد و چون همه مسیر، توجه و تمرکز به سمت حسین‌^{علیه‌السلام} است، بیشتر می‌تواند محبت نسبت به ایشان را افزایش دهد.

آیت‌الله مصباح مجددا تأکید کرد: وقتی انسان چند روز از همه آنچه که دوست دارد، دل می کند و برای دیدن اباعبدالله‌^{علیه‌السلام}  –بلکه فقط دیدن صحن و سرا و در و دیوار حرمش‌– همه سختی‌های پیاده‌روی را برای خود هموار می کند، طبیعتا نشان از معرفت و توجه و تمرکز بر معشوق است و همین توجه، محبت انسان را بیشتر می کند.

علامه مصباح خاصیت حرکت برای حسین و تحمل سختی‌های پیاده روی را، استحکام ارتباط قلبی با حضرت دانست و افزود: اگر کسی بگوید زائر امام حسین‌‌^{علیه‌السلام} در اربعین که با پای پیاده و با توجه، خود را به کربلا می‌رساند، محبتش نسبت به سیدالشهدا چند برابر می‌شود، سخن گزافی نگفته است.

وی با اشاره به کرم حضرت سیدالشهدا‌^{علیه‌السلام} اظهار داشت: حال آیا تصور چنین چیزی ممکن است که امام حسین‌^{علیه‌السلام} به زائرش که سختی را به جان خریده و کارهای خود را تعطیل کرده تا به زیارت او بیاید، بی‌اعتنایی کند؟! وقتی آن‌ها یک سلام و خشک و خالی که از راه دور داده شود را بی پاسخ نمی گذارند، چگونه ممکن است چند روز توجه خالصانه و تحمل سختی را نادیده بگیرند؟ بدانیم که یک زیارت خالصانه بسیاری از مشکلات جسمی و روحی را حل می‌کند.

آیت‌الله مصباح یزدی با بیان این که خداوند متعال اراده کرده که حسین‌^{علیه‌السلام} به قدری جاذبه داشته باشد که حتی کافرانی که خدا را قبول ندارند، به ایشان علاقه‌مند باشند، به خاطره‌ای اشاره کرد و گفت: خداوند اراده کرده که باب رحمتی داشته باشد که حتی کافران هم دوست بدارند تا از این باب وارد شوند و چه بسا بسیاری از این افراد که در محبت خود صادق باشند، هدایت شوند یا حتی در لحظه مرگ، حقیقت را ببینند و ایمان آورده و عاقبت به خیر شوند.

وی افزود: محبت بهترین وسیله‌ای است که می‌توان انسان را از مسیری به مسیر دیگر بکشاند؛ اگر انسان کسی را دوست بدارد، می‌خواهد به محبوبش نزدیک‌تر شود، حتی مثل محبوبش شود و راه او را برود. خداوند این راه را به وسیله حسین‌^{علیه‌السلام} باز کرده تا کسانی با محبت ایشان، مسیرشان را عوض کرده و به خدا مرتبط شوند؛ کم نبوده‌اند کسانی که دین نداشتند، اما به واسطه حسین علیه‌السلام ایمان آوردند،‌ کم نبوده‌اند کسانی‌که گنهکار بوده‌اند، اما از اصحاب خاص شده‌اند.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: اگر همین الآن در دل خود صادقانه با سیدالشهدا^{علیه‌السلام} قرار بگذاریم که آگاهانه مرتکب کاری ایشان را ناراحت می‌کند، همین قول، زمینه رسیدن به مقاماتی را فراهم می‌کند که تصور آن هم برای ما ممکن نیست و البته این کار مؤونه زیادی هم ندارد. آیا خیلی مشکل است که انسان کاری نکند که بهترین دوستش آزرده شود؟ برای این‌که این عهد و پیمان یادمان نرود، بعد از نماز، سلامی به ایشان بدهیم و عهدمان را یادآوری کنیم.

وی در جمع بندی سخنانش با اشاره به این‌که معرفت و محبت دو رکن ایمان هستند، افزود: درس خواندن، زمینه شناخت هرچه بیشتر نسبت خداوند و اولیای الهی را فراهم می‌کند و تقویت محبت نیز با توسلات، سلام‌ها و همین زیارت‌ها حاصل می‌شود. بزرگان زیادی را سراغ دارم که روزانه زیارت عاشورایشان ترک نمی‌شد؛ این‌ کارها، عشق را پایدار و مستحکم کرده و سبب تقرب به خداوند و اولیای الهی می شود.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم در پایان با اشاره به این‌‌که هر چند دادن سلام و ادای احترام در لفظ و ظاهر، بسیار مهم است، اما اصل، توجه قلبی است، ادامه داد:مهم این است که با قلب و دل به سوی امام حسین‌^{علیه‌السلام} نزدیک شویم؛ توجه قلبی، همه جا و همیشه نیز میسر است؛ وقتی انسان حاضر است برای یک امر دنیوی مثل خریدن خانه چندین سال زحمت بکشد، آیا ارزش ندارد با یک توجه قلبی ارتباطش با سیدالشهدا‌^{علیه‌السلام} را افزایش دهد؟ آن هم توجه به محبوب که خودش لذت‌بخش است. بدانید انجام کارهایی که خدا را خشنود می‌کند، چیزی است که اولیای الهی بیش از هر چیزی از ما توقع دارند و سبب خوشحالی‌شان می شود، چرا که هدف آن‌ها این بوده که مردم به خداوند نزدیک شوند.

گفتنی است این دیدار بیست و سوم مهرماه  سال جاری، در آستانه اربعین حسینی و حماسه پیاده‌روی اربعین در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) صورت گرفت.

انتهای پیام/

برای شنیدن صوت این‌ جلسه این‌جا را کلیک‌ کنید!