پیام مهم امام حسین(علیه السلام) در شب و روز عاشورا

پیام مهم امام حسین(علیه السلام) در شب و روز عاشورا

همچنان كه ملاحظه فرمودید، در تمام این سخنرانى ها محور فرمایش هاى امام(علیه السلام)، تحذیر از دنیا، مال حرام و لذت هاى دنیا و بدبختى هایى است كه براى انسان ایجاد مى كند. اگر ما مى خواهیم واقعاً حسینى شویم، شایسته است از كلامى كه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) شب و روز عاشورا مكرراً به بهانه هاى مختلف براى دوستان و دشمنانش بیان فرمود استفاده كنیم. «و كونوا من الدنیا على حذر». هر كس كه بخواهد به سعادت برسد، باید از این كلام استفاده كند. درد و درمان براى یاران امام حسین(علیه السلام) و دشمنان او یكى است. براى رسیدن به سعادت، همه باید از این درمان استفاده كنند و از آن سمّ مهلك كه عشق به دنیا و دلبستگى به لذت هاى آن است پرهیز كنند. من و شما هم اگر قصد داریم حسینى باشیم، باید سعى كنیم عاشق دنیا نشویم، ایمان خود را به آخرت تقویت كرده باور كنیم كه زندگى واقعى بعد از مرگ است و این دنیا مانند دوران جنینى است. همچنان كه جنین پس از مدتى با تولد قدم به این دنیا مى گذارد، انسان نیز با مرگ از این دنیا خارج مى شود و قدم در عالم ابدى مى گذارد. اما براى اینكه در عالم ابدى به سعادت جاودانى نائل شویم، باید به این دنیا دل نبندیم، تا به گناه كشیده نشویم. ریشه همه گناهان و بدبختى ها علاقه به دنیاست. كدام گناه است كه در علاقه به دنیا ریشه نداشته باشد؟ بنابراین، اگر ما امام حسین(علیه السلام) را امام خود مى دانیم و دوست داریم به یاران او ملحق شویم، اگر واقعاً نگران هستیم كه مبادا جزء مخالفین آن حضرت یا جزء كسانى باشیم كه از امام حسین(علیه السلام) كناره گیرى كردند، اگر در این گفته خود صادق هستیم كه «یا لیتنى كنت معكم فأفوز معكم»، چاره كار در این است كه از دارویى كه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) معرفى كرده است، استفاده كنیم. چه باید كنیم؟ ابتدا باید سعى كرده ایمان خود را به آخرت تقویت كنیم. این كار به بحث و مطالعه نیاز دارد تا شبهاتى كه پیرامون این مسأله مطرح است، حل شود. مؤمنان كسانى هستند كه «بالاخرة هم یوقنون». كسب یقین كار ساده اى نیست، آن هم در دورانى كه اكثریت اندیشمندان و فیلسوفان عالم چنین القا مى كنند كه هیچ امر یقینى در عالم وجود ندارد. اما قرآن مى گوید باید نسبت به آخرت یقین داشته باشید. با مسائل اعتقادى به سادگى برخورد نكنیم. سعى كنیم با بحث، مطالعه، تشكیل جلسات مذهبى و پاسخ دادن به شبهات، نسبت به آنها یقین حاصل كنیم. در مرحله دوم باید خودسازى كرده سعى كنیم از حرام دنیا و گناه احتراز كنیم. از حلال دنیا استفاده كنیم اما از حرام آن دورى كنیم. هرچند حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) فرمود: همه لذتهاى دنیا و ثروت هاى آن براى اولیاء الله به اندازه سایه اى ارزش دارد. البته رسیدن به چنین مقامى كار دشوارى است، اما حداقل سعى كنیم مرتكب حرام نشویم، از كار خود كم نگذاریم، از بیت المال در جهت منافع شخصى خود استفاده نكنیم، به فكر خویشاوند و همسایه فقیر خود باشیم. آنچه عشق به دنیا را از دل انسان بیرون مى كند، انفاق مال است. «لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبّون»¹. چیزهایى را كه به آنها علاقه دارید، انفاق كنید تا عشق آن در دل شما نماند. اگر عشق به مال، عشق به مقام، عشق به آبروى دنیایى و حیثیت اجتماعى و امورى از این قبیل، در دل انسان رسوخ كرد، به طور قطع در معرض خطر خواهد بود و روزى كه براى او امر دایر بین لذت دنیا و انجام وظیفه الهى، مبارزه، جهاد، زندان رفتن یا كشته شدن باشد، اگر عشق به دنیا در دل انسان باشد، جلوى او را مى گیرد و موجب مى شود انسان به صورت هاى مختلف رفتار دنیاپرستانه خود را توجیه كند. افرادى بوده و هستند كه نمونه هاى آنها را هم شما مى شناسید، كسانى كه موقعیت هاى ممتازى، مردم ما هم به آنها علاقه شدید داشتند، اما بدترین ضربه را به این انقلاب زدند و بعد توجیه كردند كه تصور كردیم گروهى در حال منحرف كردن انقلاب از مسیر واقعى هستند! لذا، ما افشاگرى كردیم. افراد دیگرى نیز احكام اسلام را تحریف و ضروریات دین را انكار مى كنند و بعد در توجیه كار خود مى گویند اگر ما احكام اسلام را آنچنانكه هست بیان كنیم جوانهاى دنیا از اسلام بیزار مى شوند! ما حكم اسلام را تغییر مى دهیم تا مردم از دین برنگردند. باید از ایشان پرسید: از كدام دین؟ هنگامى كه شما احكام دین را تغییر دادید، مردم از چه دینى برنمى گردند؟ آیا از دینى كه شما ساختید یا از دینى كه خدا نازل كرده است؟ اگر منظور شما اسلام عزیز است، اسلام همان است كه خدا نازل كرده است، نه آنچه شما مى سازید. دینى كه شما احكام آن را تغییر دادید تا مردم آن را بپسندند، دین خدا نیست. آن دین، دست ساخته شما است. با این وجود شما چگونه بر سر اسلام منت مى گذارید كه قصد دارید به اسلام خدمت كنید؟ آیا این خدمت به اسلام است یا خدمت به كفر؟! ریشه این كار چیست؟ انسان علاقه دارد محترم باشد تا بتواند از اموال عمومى استفاده كند و هنگام رأى دادن، مردم به او رأى دهند، حال اگر بگوید من با تحریفاتى كه نام آن را هم اصلاحات مى گذارند، مخالف هستم، مردم به او رأى نخواهند داد. از این رو همانند عمر سعد، ابن زیاد، شمر و سایرین كار خود را توجیه مى كند. ریشه این كار چیست؟ حب دنیا، حب ریاست، حب پول، حب خوشگذرانى. اگر در من و شما نیز ریشه این مسایل وجود داشته باشد، روزى همان بلا به اندازه ظرفیتمان، بر سر ما نیز خواهد آمد. هر انسانى ظرفیتى دارد كه بلایا نیز به اندازه همان ظرفیت بر سر انسان خواهد آمد. ما از ظرفیت محدودى برخوردار هستیم و بلایى كه بر ما نازل مى شود متناسب با خود ما است. اگر مى ترسیم كه خانواده مان متلاشى، و فرزندانمان به مواد مخدر مبتلا مى شوند و فسادهاى دیگرى... اگر مى خواهیم چنین گرفتارى هایى براى ما پیش نیاید، از ابتدا باید از دارویى كه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) براى دوست و دشمن تجویز كرد، استفاده كنیم. دوستان امام حسین(علیه السلام) نصیحت او را پذیرفتند و دشمنانش آن را رد كردند. این نصیحت را بپذیرید و سعى كنید كه آن را به كار بندید. عشق به دنیا را از دل بیرون كنید، به سراغ گناه نروید، ایمان خود را با دلائل منطقى تقویت كرده با مبارزه با دنیاگرایى، خودسازى كنید.

1. آل عمران، 92.