مقدمه
در این ایام كه با نام و یاد حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) مبارك شده است، درهاى بهشت به روى مردم گشوده شده تا هر گروه از مردم، از یكى از این درها و با شفاعت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)وارد جنت و رضوان الهى شوند. تعبیر درهاى بهشت را به این دلیل به كار بردم كه هر گروه از مردم، از طریقى خاص نسبت به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) اظهار ارادت و انجام وظیفه مى كنند. بحمد اللّه تمام مردم ما توفیق شركت در مراسم و مجالس عزادارى، سینه زنى و تعزیت و تسلیت سالار شهیدان(علیه السلام) را دارند و علاقه و عشق خود را نسبت به خاندان پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) و به خصوص حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) ابراز مى كنند و این عملى است كه موجب تقویت ایمان و تقرب آنها به خداى متعال و در نهایت موجب بقاى اسلام و مكتب بر حق تشیع مى شود. عده اى از مردم نیز با برگزارى مجالس اطعام، علاقه خود را به این خاندان ابراز مى كنند. بعضى از مردم هم از راه هنر، شعر، تعزیه و این قبیل فعالیت ها در دستگاه حسینى انجام وظیفه مى كنند. به عبارت دیگر هر كس متاعى دارد كه در این ایام به پیشگاه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)عرضه مى كند و از نعمتى كه خدا به او عطا فرموده است، براى روشن نگه داشتن این چراغ الهى استفاده مى كند.
وظیفه امثال بنده نیز، این است كه با تبیین زوایاى مختلف این واقعه بى نظیر تاریخ، به افزایش سطح بصیرت و معرفت علاقمندان به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) كمك كنیم. ما نیز باید در این راه گامى برداریم تا نام خود را در زمره ارادتمندان حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)ثبت كنیم. امیدواریم خداى متعال به بركت خون حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)به هر كس كه در این ایام از اهل بیت كرامت دم مى زند، از خزانه كرم، در خور فضل و احسان خود به او عطا فرماید و ما را هم در زمره خدمتگزارانِ عزاداران حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) محسوب كند; زهى افتخار، اگر ما هم به عنوان خدمتگزارِ عزاداران حسینى محسوب شویم.
مطلبى كه براى مطرح كردن در این محفل شریف كه منتسب به شهداى عزیز است، در نظر گرفته ام، مطلبى است كه شاید چندان مناسب با چنین شبهایى كه مردم بیشتر براى عزادارى آماده شده اند نباشد امّا با توجّه به اینكه در شرایط كنونى جامعه، بحث و گفتگو در مورد این قبیل مسائل امرى ضرورى و لازم است، چنین موضوعى را براى این جلسات انتخاب كردم.